Op 8 augustus schreef ik de laatste ‘uit de pen van…’, het was nog hoog zomer, 34 graden, we hoopten weer te mogen gaan volleyballen. Nu is het vrijdagavond 25 september 2020, een regenachtige ‘begin van de herfst’ dag. Nog net. De eerste thuisavond nu we, ondanks corona, toch wedstrijden mogen spelen.
De meisjes C, die vorig seizoen plotseling kampioen werden, zonder feestje, hebben we eerst even in het zonnetje gezet. Applaus van de aanwezige spelers, zowel van onze eigen teams als onze gasten! Een sportieve toon gezet! Een oorkonde en wat lekkers voor dit leuke team! De wedstrijd nipt verloren, ze hadden kansen, dit was voor hun een opstekertje!
Voor het eerst weer een speelavond! Lekker! Sporten mag met elkaar, al blijft het wat vreemd dat dichtbij alleen binnen de lijnen van het speelveld mag. Maar laten we zuinig zijn op het feit dat we deze luxe in ieder geval hebben! Een lekker potje ballen met een tegenstander!
Vanwege het wegvallen van wedstrijden omdat teams zich moesten terugtrekken, konden we deze avond redelijk relaxt uittesten of ons protocol, om binnen de sporthal een corona-veilig klimaat te realiseren, zou werken.
Met onze bezoekende teams ging dat prima: ze hadden de richtlijnen gelezen en vonden de ontvangst en mondelinge toelichting prettig of ze hadden het niet gelezen (“ik kom om een wedstrijd te spelen!”) en vonden daarom ook de mondelinge toelichting prettig. De richtlijnen werden goed opgevolgd!
Bij de eigen teams ging het ook goed, behalve dat ik heren 2 te lang in hun kleedkamer had laten zitten, omdat ik de kampioenen aan het huldigen was…😎. Top was dat ze braaf aan het wachten waren, MAAR ik had ze naar de tribune moeten laten gaan. Afijn, ik heb het nu scherp, anderen hebben het nu scherp en zij weten het nu ook.
In het kort nog een keer: kom liefst al omgekleed, blijf kort in de kleedkamer, ga door de gang waardoor je binnenkwam weer terug en ga naar de tribune. Als je veld leeg is krijg je een seintje om naar beneden te komen en via de ingang, het dichtst bij je speelveld, de speelzaal te betreden.
Kan je meteen naar je speelveld, dan neem je de andere lange gang en gaat de hal in bij de ingang, het dichtst bij je speelveld.
Lastig was het om de tribunes leeg te houden, nu er weinig wedstrijden waren. Toch is dat noodzakelijk. Alleen teams die nog gaan spelen, gaan op de tribune plaatsnemen. Volleybal spelen is even geen publiekssport meer. Ook niet bij een lege tribune! Vanuit de sportkantine kan er naar de wedstrijden worden gekeken, zolang de regelgeving dat toelaat. Sporten is tijdelijk alleen voor de sporters zelf, zolang corona rondwaart.
Ook aanmoedigen vanaf de kant is in de hal natuurlijk (?) niet toegestaan. Eén van de bezoekende teams was, naast het coachen, aan het supporteren, maar stopte daar, op verzoek, keurig mee. Kortom, we kunnen dit met elkaar goed organiseren. Banken werden schoongemaakt bij set wissels, er werd met elkaar rekening gehouden, ballen gepoetst, pff top mensen!