12 april 2020
Het is paaszaterdagavond, het feest van hoop en nieuw leven komt eraan. Het einde van de vasten is daar. En wat voor een vasten hebben we gehad dit jaar! Deze zullen we niet snel vergeten!! Rondom carnaval kroop het coronavirus bij ons de grens over. En als gevolg daarvan kennen we nu begrippen en situaties als quarantaine, 1,5 meter afstand, het eenzaamheidsvirus, gebrek aan mondkapjes, intensivisten, opa en oma afgesloten van de buitenwereld, contactarmoede en ga zo maar door. Eén van de minst te waarderen begrippen is die van coronaspuwer, een nieuwe vorm van negatief gedrag, waaruit blijkt dat de serieusheid van de situatie in deze periode nog steeds niet lijkt te zijn doorgedrongen bij iedereen. Of is het bewust onbewust zijn? Een vorm van afzetten die erg onwelkom is. Volgens de letter van de betekenis van Pasen is het tegelijk aan ons om over vergeving na te denken. Over vergeving nadenken is de andere kant ergens van opzoeken. Aan het zware, het negatieve, het moeilijke, het zwaarmoedige, zit altijd een andere kant. Die vinden, daarvoor openstaan, is vaak een vorm van vergeving. Voor jezelf, voor wat je is aangedaan, voor wat je overkwam. Want die andere kant is het lichtpuntje, de mogelijkheid, het nieuwe. Die andere kant is inzicht, is begrip, is respect.
Vandaag was mijn zoon op bezoek met vrouw, baby en baby twee op komst. Genieten in de tuin, met 1,5 meter afstand. Geen geknuffel, wel genieten, kijken, waarnemen. Met lichaamstaal kan je veel overbrengen. De meeste communicatie loopt zo. Woorden voegen maar een stukje toe. Ieder van jullie die dit leest, zal het anders opslaan, zal het anders begrijpen. Je ziet me niet, je hoort me niet. Dat is ook het lastige van mensen in quarantaine, ze kunnen onze woorden alleen maar interpreteren. Vandaar dat videoboodschappen meer zegt als je denkt.
Maar goed, bij vertrek gaf ik ze een knuffel mee voor baby Twee. Die knuffel, die straks dienstdoet bij nieuw leven, was de afgelopen weken al druk bezig geweest als knuffel voor nu, voor het raam, naast een kleurplaat met beer. Voor de kindertjes nu, die een speurtocht wandelen met ouders en ‘op berenjacht’ gaan.
Hoe bijzonder is die knuffel, als die jaren later nog eens tevoorschijn wordt gehaald. Dat was de coronaknuffel!
Op Goede Vrijdag heeft het bestuur van onze vereniging een bijzondere avond ervaren. Goede vrijdag, de dag van verbinding. Achteraf is het opmerkelijk juist, want wij waren in verbinding. Digitaal. Beeldtaal, we spraken elkaar. Af en toe hilarisch! Het doel van deze bijeenkomst was te praten over de verbinding in de vereniging. Samen sporten. Hoe passen we alles weer in elkaar zodat zoveel als mogelijk alle leden tevreden zullen zijn.
De kersverse TC-senioren heeft veel werk verricht. We mochten op hun plannen reageren. Ook de andere TC-’s hadden hun werk gedaan. Natuurlijk noemden we nogmaals de C-meisjes die kampioen zijn geworden.
Komende week worden jullie ingelicht over de plannen. Reageer oprecht. Kijk, mocht je er tegenaan hikken, vanuit meerder hoeken naar de voorstellen, als alleen jouw gezichtspunt. Kijk naar mogelijkheden i.p.v. te stellen dat iets onmogelijk is.
(Mocht je in twijfel raken over de plannen en wat het voor jou betekent, denk eraan eventueel je lidmaatschap kort te stoppen, zodat je geen contributiegedoe gaat krijgen. Een week later of wanneer ook, mag je gewoon weer lid worden.)
Ook andere onderwerpen passeerden de revue. Een subsidieaanvraag bij het Schipholfonds die helaas is afgewezen. Sponsorcontracten, RABO-fonds, hoe zal dat gaan lopen. Het komende financiële plaatje is nog van veel externe factoren afhankelijk. We streven ernaar financieel gezond te blijven, zodat wij nog lang kunnen blijven volleyballen. Nagenoeg alle kosten die komen kijken bij het draaien van een seizoen zijn voor afgelopen seizoen al gemaakt. Mochten afrekeningen meevallen, dan zal de optie om eventueel een contributieverhoging vast te stellen in de ledenraadvergadering, hopelijk kunnen worden uitgesteld naar een later seizoen. Net zo goed, kan het zijn dat ons steunende bedrijven door de coronacrisis in de problemen komen.
Ook het beachvolleybal, dat eind april zou starten, werd natuurlijk getroffen door de maatregelen. Afhankelijk van hoe de situatie zich ontwikkelt, houden we de mogelijkheid open om alsnog (een aantal weken) actief te zijn na 1 juni. We brengen jullie hiervan op de hoogte.
Op deze avond van verbinding kwam er een leuk idee langs, dat door Helga zal worden vormgegeven. Een filmpje dat ons leden, al spelend met een volleybal, zal verbinden. Een voorbeeld gaat mee in de mail. Kijk zelf hoe je -met elkaar- invulling kunt geven aan dit idee, zodat we op een andere manier samen ons seizoen beëindigen.
Daarover gesproken: zet een kruisje in je agenda op zaterdag 20 juni. We gokken erop dat we, eventueel met de 1,5 meter afstand, met elkaar iets kunnen organiseren rondom de sporthal en het beachvolleybalveld. Misschien met andere sporten, misschien met andere regels, het zal zich wijzen. We hopen op een BBQ en de gelegenheid elkaar te zien, de kampioenen te eren, de mensen die zoveel doen te bedanken en daarna al feestend het jaar uit te luiden en uit te kijken naar een nieuw jong en vers seizoen!
Het feest van hoop en nieuw leven. Zo een kort zinnetje en dit jaar tegelijk zo inspirerend.
Fijne dagen,
José Neering